Mijn 1e nieuwjaars dilemma: Handen schudden?

De meeste nieuwjaarsspeeches en bijeenkomsten heb ik gelukkig weer gehad. Als ik afga op de berichten op Twitter en het item over do’s and dont’s op NPO Radio 1, houden die nieuwjaarsbijeenkomsten ons meer bezig dan ons lief is.

Nou, mij heeft het in ieder geval meer bezig gehouden dan ooit! Wat een dilemma’s komen er voorafgaand aan zo’n bijeenkomst naar boven. Heb ik überhaupt zin om te gaan? Hoe snel kan ik weer weg? Of is het beter om tot het einde te blijven? Zoen ik die collega wel of niet? En als ik hem zoen, kan ik het dan maken om die ander niet te zoenen? Pffff.

Toch waren dat niet mijn grootste vragen deze keer. Nee, mijn dilemma gaat over handen schudden. Inderdaad, gaat… Want ik ben er nog steeds niet uit wat ik daarmee moet. Niet zozeer wat de gewenste of juiste duur, sterkte of houding is. De etiquette van het handen schudden snap ik redelijk goed. Ik vind het niet zo lastig om me aan te passen aan wat in andere groepen of samenlevingen belangrijk is.

Mijn 1e nieuwjaarsdilemma is eerlijk gezegd: Hoe ga ikzelf mijn hand ‘aanbieden’ in een situatie waar handen schudden normaal is of verwacht wordt. Waarom dit nou zo ingewikkeld is voor mij?

1 of the 9 Crappy Handshakes

Dat zit in het feit dat ik al mijn hele leven graag een stevige hand geef. En dat ik stevige handen waardeer, dat staat stevig en geeft mij een gevoel van energie. Er is ook een nieuw feit dat meespeelt. Die stevige handen zijn soms voor mij ronduit pijnlijk, fysiek en mentaal. Ik heb namelijk regelmatig last van de kleine gewrichten in mijn hand. Een minder stevige hand geven is dan zowel prettiger (fysiek) als beter (rationeel gedacht dan). Mijn gevoel zegt echter nog veel andere dingen over een minder stevige hand. Oordelen schieten makkelijk door mijn hoofd. Minder krachtig, minder sterk, minder indruk, minder warm…

Zie hier mijn dilemma.

Handen schudden? Het lijkt wel worstelen voor mij! Moet ik maar over gaan op het zoenen? Er moeten toch nog andere, minder ongemakkelijke maar toch hartelijke manieren zijn. Misschien de tussenvorm die ik dit weekend in het NRC ontdekte: Knusselen?

Heb jij ideeën voor me? Kom maar op!

P.S. ‘The 9 crappy handshakes’ van The Oatmeal zijn je klik waard